Kindertehuis - MJJC

“I know where you want to go” – “Come in this one” – “I will bring you to your hotel” Zoekend gaan onze ogen door de vele tuktuks met hun chauffeurs. Om ons heen staan tientallen opdringerige tuktukrijders die ons, zo zeggen ze, voor een prikkie naar onze bestemming willen brengen. Ze hebben bijna onze koffers al beet. We lopen richting een tuktuk waar een oud verschrompeld mannetje half tegenaan staat te slapen. Als we hem op zijn schouder tikken kijken we in twee rood- doorlopen oogjes. Hij heeft gebogen schoudertjes, uitstekende knietjes en een krom ruggetje waar een veel te grote blouse met gaten omheen valt. We kijken elkaar aan: ‘die kunnen we wel aan als hij ons wat wil doen’ en we vragen of hij ons naar onze bestemming wil brengen. De tuktuk is in India een onmisbaar vervoersmiddel en voor ons in deze dagen ook onmisbaar geworden. Ze staan, dag en nacht, overal in de stad en brengen je voor heel weinig geld naar plaats van bestemming.

Altijd heb ik gedacht dat er geen gedisciplineerdere kinderen op de aardbol waren dan in Gameren. Tot afgelopen zaterdagmorgen. Half verdwaasd doe ik mijn ogen open.  Een doordringend geluid gaat over het terrein. Ik kijk op mijn wekker: 05.00. Versuft loop ik richting het raam om een blik naar buiten te werpen. Honderden kinderen lopen over het terrein naar de chapel. Snel schieten we in onze kleren en gaan ook richting de chapel. Alle kinderen staan al in nette rijen opgesteld. We zijn nog net op tijd voor het ochtendritueel: een uur lang zingen, bidden en lezen. En dat 7 dagen per week, 52 weken per jaar.

Vrijdag 1 augustus zijn we van Delhi naar Coimbatore gevlogen voor een weekendje kindertehuis. In het kindertehuis zitten zo`n 400 meisjes in de leeftijd van 4 t/m 20 jaar. Deze meisjes leven hun leven op een groot terrein waar alles is wat ze nodig hebben: school, hostel, chapel en een dining hall. Het hele terrein is streng beveiligd en het is voor de meisjes niet toegestaan het terrein te verlaten. Sommigen zien dan ook jaren niets van de buitenwereld. Omdat wij er waren werd er afgelopen zaterdag een hoge uitzondering gemaakt voor 25 wat oudere meisjes.  Zij mochten, samen met moeder-overste en ons, voor zichzelf en voor alle andere kinderen in het kindertehuis alvast kerstkleding uitzoeken. Over efficiënt winkelen gesproken.

Vogelzaad op een werkstuk plakken terwijl je het ook gewoon op kunt eten? Daar snappen de kinderen niets van in het kindertehuis. We hebben ontzettend veel leuke, spontane, gekke, lieve, gezellige momenten beleefd afgelopen weekend. Het is geweldig om de organisatiestructuur van zo`n groot kindertehuis een weekendje mee te beleven en om te zien hoe blij de kinderen worden van de meest kleine dingen.