The beauty of Nepal

Vol verbijstering kijk ik vanuit het raampje van de bus toe hoe een man naar de bus seint dat deze moet stoppen en samen met zijn geit instapt, vervolgens mijn richting op loopt en naast mij plaats neemt. Omdat de geit te groot is voor zijn eigen schoot krijg ik ook een stukje op mijn schoot en daarbij werpt hij mij een vriendelijke glimlach toe. Enkele minuten later stapt er nog een man in met twee geiten aan een touw. Vol verwachting wacht ik vruchteloos op de reacties van mijn medepassagiers waarop het besef weer tot mij doordringt dat dit in Nepal heel gewoon is en dus zet ik mijn gezicht ook maar op een dit-is-heel-normaal stand. Afgelopen week stond Nepal in het teken van Dashain; het belangrijkste festivals voor Hindoes. Er worden talloze dieren geofferd, tika`s en blessings voor een voorspoedig leven uitgedeeld en de niet te tellen goden worden vereerd. Een aparte gewaarwording om op straat de verering van de dier- en voertuiggoden te zien.

Genieten van een weldadige douche door middel van een emmertje, je tong die soms op je knieën hangt en dan naast een gids lopen die vrolijk een liedje loopt te fluiten en maar niet kan stoppen met verhalen vertellen, een topverjaardag in de bergen, de Himalaya zien, prachtige natuur en uitzichten, ontmoeting met mensen in de bergen, blaren kweken op je voeten, moe en afgemat het eindpunt bereiken en toch direct het gevoel hebben dat je het nog een keer wilt doen, bananen kopen van een man die al 2 dagen met manden op zijn schouders zichzelf naar boven sleept om de mensen hoog in de bergen van bananen te voorzien. Samen met drie Nederlandse vrienden en twee Nepalezen hebben we een vijfdaagse trekking gedaan en dat was TOP!

Wat is dit? Wie staat er nu om half 5 op mijn deur te bonken terwijl we gisteren acht! uur door de bergen hebben gestruind? Ik doe alsof ik niets hoor en draai me nog een keer om. ‘Nellieka, Nellieka, kom, kom!!’ Slaperig gooi ik mijn benen uit bed en strompel naar de deur. Als ik die open doe staat Yusuf daar en begint enthousiast happy birthday te zingen. Als hij klaar is begint hij stresserig te verkondigen dat Adrie en ik snel iets warm aan moeten doen omdat hij een surprise heeft voor mij. Ik word met mijn ogen dicht door het guesthouse naar buiten begeleid. Als we buiten staan mag ik mijn ogen open doen en hebben we en geweldig uitzicht. Trots zegt Yusuf: ‘your birthday surprise’. Haha Thank you, Yusuf!

Deze zonsopgang moet wel héél erg mooi zijn dat we zo gek zijn om de volgende dag wederom ons bedje om 4 uur verlaten. Yusuf (onze Nepalese gids/vriend) staat al heel fanatiek op onze deur te kloppen en als we hem open doen staat hij al helemaal paraat met mutsje en al om de berg te beklimmen. Met alle moed die we uit onze aderen kunnen verzamelen stappen we in ons allercharmantste bergklimtenue. Na ongeveer een uur door de nachtelijke stilte te strompelen bereiken we het hoogste punt van onze trekking: de Poonhill. Het uitzicht waar we op de Poonhill getuige van zijn is té mooi; de gouden gloed die verschijnt als de zon achter de bergen vandaan komt is als een gouden randje op mijn herinneringen;) Voor dit uitzicht wil ik mezelf wel een week kwellen door naar boven te strompelen. We maken foto`s, klikken pictures en maken nog eens foto`s om in een wanhopige poging de schoonheid van dit tafereel op de gevoelige plaat vast te leggen, waarop we opnieuw tot de ontdekking komen dat dit onmogelijk is.

Bij een tijger: kijk hem recht in de ogen en loop langzaam achteruit, bij een olifant kunnen we alleen prayen, bij een neushoorn moet je in een boom klimmen en als je dat niet lukt zigzaggend door de jungle rennen, bij een beer…., bij een slang…. Geschokt proberen we alle aanwijzingen te volgen. Waaaaaaaaaaaat denk ik: ‘kun je hier opgegeten worden?’ Bedankt gids! Daar ik 5 minuten geleden nog enthousiast uit het bootje in de jungle stapte, is nu het minuten aftellen begonnen totdat deze tocht voorbij is. Het was een tocht met soms knikkende knietjes, maar uiteindelijk super vet om van zo dichtbij neushoorns, slangen, luipaarden en herten te aanschouwen.

We hebben twee fantastische weken gehad en de tijd is omgevlogen. Het was geweldig om het land te zien waar ik 6 maanden deel van uit mag maken en ik ben blij dat ik deze ervaring heb kunnen delen met jullie: Aad, Chris en Tonnie:D!

Inmiddels leid ik mijn ‘gewone’ leventje weer in Kathmandu en doe ik een poging om mijn stage en scriptie af te ronden. Het gaat heel goed; ik geniet er van en ik voel me steeds meer een echte Nepalees worden;)